In 1964 maakte Andy Warhol, kunstenaar en enfant terrible van de Pop Art, de experimentele film Sleep. Dit vijf uur en eenentwintigminuten durend portret van de slapende John Giorno, Warhols toenmalige minnaar, was eigenlijk een ‘anti-film’. Hij is gedraaid in zwart-wit, met een 16mm-camera, en heeft geen geluid. De film geeft de indruk van continuïteit, maar is in werkelijkheid opgedeeld in talrijke onafhankelijke korte shots, waarvan sommige diverse keren worden herhaald. De meer dan vijf uur durende film is gemaakt met slechts 30 minuten materiaal. Bij de première in New York waren negen bezoekers aanwezig, waarvan twee de zaal verlieten tijdens het eerste uur.